معرفی گل ابری

• نام انگلیسی: AGERATUM HOUSTONIANUM
• خانواده: ASTERACEAE - کاسنی
• متولد: آمریکای مرکزی و مکزیک

زادگاه گل ابر در مکزیک است. این گیاه چند ساله است اما در عمل به مدت یک سال کشت می شود. ارتفاع این گیاه به 60 سانتی متر می رسد. اما انواع کوتوله آن تا 20 سانتی متر است. برگها به شکل قلب دندانه دار با تعداد کمی کرک و رنگ یاقوت کبود تیره است. گل آذین ها متراکم و بسیار متراکم هستند. گلها سفید یا قرمز یا آبی هستند. در انگلیسی به آن Floss Flower می گویند. ابرها معمولاً آنقدر شکوفا می شوند که سبزی تقریباً وجود ندارد و جلب توجه نمی کند. گل های آن بسیار بادوام هستند به همین دلیل به آن Ageratum به معنی همیشه جوان می گویند. گل برای ردیف اول مناسب است اما به دلیل پر بودن گل های کوتاهی مانند ناز و ….

از ابتدای تابستان گل می دهد و مدت زمان قابل توجهی یعنی تا اواخر آبان و قبل از شروع یخبندان گل می دهد. قبلاً در ماه خطر، گل ابری در باغ جلب توجه می کند و این روزها دانه های زیادی می دهد. برای گلدهی بهتر گیاه و رشد گیاه پس از گلدهی باید گیاه را هرس کرد تا گلهای جوان تری ظاهر شود.

از گونه های بلند در حاشیه یا برای گل های شاخه بریده و کاشت در تپه ها استفاده می شود. گونه های کوتوله در ردیف هایی کاشته می شوند تا اطراف پارک ها را با گل های شمعدانی یا جعفری تزئین کنند.

 

شرایط پرورش گل های ابری

محل و خاک مناسب برای گلهای ابری

مکان های گرم و آفتابی را ترجیح می دهد و در مکان های سایه به خوبی رشد می کند. هر چه خورشید بیشتر، گل آلود است. خاکهای سبک را دوست دارد. برای حمایت از کوتوله، مناسب است چندین بار سر آن را جدا کنید. برای بهبود گلدهی باید گل های خشک آن را چید. گل‌های ابری در سایه خورشید به خوبی رشد می‌کنند، اما هرچه خورشید بیشتر می‌بیند، شکوفه‌دهی بیشتر و پاها کوتاه‌تر می‌شود.

 
آبیاری گلهای ابری

گیاه نسبتاً به کم آبی مقاوم است اما وجود رطوبت کافی در محیط ریشه باعث رشد بهینه و ظهور استعدادهای گیاهی می شود. چرخه آبیاری در گیاه کاملاً به مقدار مواد آلی خاک بستگی دارد. خاکهای غنی از خاک با درصد خاک رس مناسبی توانایی بالایی در حفاظت از آب موجود در خاک دارند و در چنین خاکهایی چرخه آبیاری بیشتر از خاکهای شنی سبک در نظر گرفته می شود. برای جلوگیری از بیماری های گیاهی حتی الامکان از آبیاری با سمپاش هایی که شرایط مناسبی را برای بیماری ها به ویژه قارچ ها فراهم می کند، استفاده نکنید. آبیاری قطره ای، زهکشی و آبیاری بهترین روش های آبیاری در این گیاه است. در روزهای گرم تابستان برای جلوگیری از استرس به گیاه، بهتر است گیاه آب بیشتری دریافت کند.

 
دمای مناسب برای گل های ابری

دمای مناسب برای جوانه زنی بذر گیاه 18-21 درجه سانتیگراد می باشد. دمای مطلوب برای رشد گیاه 16-21 درجه سانتیگراد است و زیر 16 درجه سانتیگراد به دلیل عدم بدست آوردن دمای کل مورد نیاز، گلدهی گیاه به تاخیر می افتد. این گیاه تا 30 درجه سانتیگراد و حتی کمی بالاتر را تحمل می کند.

 
کوددهی گلهای ابری

هر دو تا سه هفته یکبار گیاهان را با کودهای هیومیک یا معدنی تغذیه کنید. تزریق تمشک به خوبی جواب می دهد، اما از کود تازه استفاده نکنید. گل های ابری آن را تحمل نمی کنند. سعی کنید بیش از حد به گیاه غذا ندهید، در غیر این صورت بیش از حد رشد می کند، اما گل نمی دهد.

 
هرس گل ابری

هر بار که گل آذین های آسیب دیده را به موقع جدا می کنید، اگر می خواهید گل کدر زیاد شکوفا شود، باید آن را هرس کنید و فقط چند عدد روی ساقه قرار دهید. معمولاً پس از هرس سریع رشد می کند و شکوفاتر می شود.

 
تکثیر گلهای ابری

تکثیر گلهای ابری از طریق بذر. برای این منظور در اواسط زمستان (بهمن) در شاسی کاشته می شود. همچنین می توان بذرها را در اوایل اردیبهشت به طور مستقیم در بستر اصلی کاشت که در این صورت باید از نشاء کاری خودداری شود. در صورت کاشت در شاسی و گلخانه در زمان مناسبی که نهال ها رشد می کنند آن ها را جدا کرده و در مکان های لازم به فاصله 15 تا 25 سانتی متری از یکدیگر کاشت می کنند.

گل های ابری نیز از طریق قلمه تکثیر می شوند. قلمه ها را از پایه مادر گرفته و در گلخانه نگهداری می کنند. گلخانه باید گرم باشد و در اوایل اردیبهشت در محل اصلی به فاصله 20-25 سانتی متر از یکدیگر کاشته شود.

معرفی گل ابوتیلون

ابوتیلون در برزیل متولد شد و ارتفاع این گیاه به بیش از 2 متر و گسترش آن به بیش از 1 متر می رسد و معمولاً برای پرورش بیشتر گونه های این نسل به شرایط گلخانه ای نیاز است.

مشخصات فنی

آبوتیلون با نام علمی "Abutilon striatum" در برزیل متولد شد و ارتفاع این گیاه به بیش از 2 متر و گسترش آن به بیش از 1 متر می رسد. این تیره متشکل از 100 گونه گیاه نیمه چوبی و علفی، درختچه های یکساله، چند ساله و همیشه سبز در هرس های کوچک است.

برای رشد بیشتر گونه های این نسل معمولاً شرایط گلخانه لازم است. برگها به شکل میخ و دارای لکه های زرد مایل به سفید است. گل ها قرمز رنگ و به قطر 3-4 سانتی متر هستند. معمولاً از اواسط بهار تا اواخر تابستان روی گیاه ظاهر می شوند.

شرایط و نیازهای نگهداری آبوتیلون:

آبیاری: به گل ابوتیلون زمانی که سطح خاک کمی خشک شود. آبیاری مکرر می تواند منجر به زرد شدن برگ ها و کاهش گل ها شود. در مورد نمونه های گلدانی، کف گلدان باید به خوبی زهکشی شود تا آب اضافی پس از آبیاری تخلیه شود و خاک گل آلود نشود. همچنین آب اضافی باید به طور مرتب از گلدان تخلیه شود یا بین ته گلدان و سطح گلدان فاصله ای وجود داشته باشد تا زهکشی خاک گلدان به دلیل احتباس آب آسیب نبیند. آبیاری ضعیف باعث ریزش ساقه ها، ریزش جوانه ها و خشک شدن برگ ها می شود.

دما: حداکثر تحمل دمای گل ابوتیلون در زمستان حدود 12- درجه سانتیگراد است. در چنین دماهایی معمولاً قسمت بالای زمین گیاه از بین می رود، اما امکان زنده ماندن قسمت زیرزمینی و ساقه های اصلی وجود دارد، به خصوص اگر به خوبی از سرمای زمستان محافظت شود. اما اگر بخواهیم در فصل سرما به گیاه آسیبی نرسانیم باید سعی کنیم دمای محیط را به زیر 10 درجه سانتیگراد نرسانیم. این گیاه در دمای حدود 25 درجه بهترین رشد را نشان می دهد، اما تا 30 درجه سانتیگراد نیز به خوبی رشد می کند و با آبیاری مناسب، رطوبت مناسب و نگهداری در سایه در بعد از ظهر دمای بالاتری را تحمل می کند. .

دمای زیاد و نامناسب منجر به سوختن برگ ها و ساقه های جوان، از بین رفتن جوانه ها و تغییر رنگ بافت برگ گیاه می شود.

نور: به مکانی با آفتاب کامل تا آفتاب جزئی نیاز دارد. اگر نور کم شود تعداد گل ها بسیار کم شده و جوانه ها می ریزند. همچنین ساقه ها بسیار بلند بوده و فاصله بین برگ های هر ساقه بیشتر می شود. برگها سبز کم رنگ می شوند. نور بیش از حد محیط در دماهای بالا و همچنین هوای خشک (رطوبت کم) می تواند باعث سوختن قسمت بالایی و لبه برگ ها و جمع شدن یا ریزش گل ها شود.

خاک: این گیاه در خاک های قلیایی (خاک گچی) به خوبی شکوفا نمی شود. مخلوط کردن خاک با پیت ماس ​​برای کاهش اسیدیته یا استفاده از کودهایی که اسیدیته را کاهش می دهند مانند نیترات یا سولفات آمونیوم می تواند در چنین شرایطی کمک کند.

کوددهی و تغذیه: برنامه تغذیه این گیاهان می تواند از اواخر زمستان شروع و در پایان پاییز متوقف شود. برخی از پرورش دهندگان این گیاه را هر ماه و برخی دیگر هر دو هفته یک بار با نصف غلظت توصیه شده کود می دهند. گلدان این گیاهان را می توان هر سال یا هر دو سال یکبار تعویض کرد.

هرس: در ابتدای فصل رشد، هرس ساقه های قدیمی که سفت شده اند باعث تحریک رشد ساقه های جدید و جوان از قسمت پایینی گیاه می شود. این کار برای گیاهانی که 3-4 ساله هستند و گیاهان جوان نیاز به هرس زیادی ندارند توصیه می شود. اگر این گیاه هرس نشود از مقدار گل کاسته می شود، زیرا گل ها روی ساقه های جوان تشکیل می شوند. علاوه بر این، برخی از پرورش دهندگان در ابتدای زمستان ترجیح می دهند یک سوم طول ساقه ها را حفظ کرده و بقیه را قطع کنند.

روش تکثیر آبوتیلون:

گل ابوتیلون را می توان به دو روش تکثیر کرد:

قلمه ابوتیلون: قلمه زدن یکی از راه های تکثیر این گیاه است که از انتهای شاخه های جوان یک ساله به طول 10-15 سانتی متر قلمه می گیرد. قلمه ها را در مخلوط های سبک مانند ترکیب پیت ماس ​​و خاک برگ یا سایر ترکیبات مشابه که سبک هستند و همچنین رطوبت را به خوبی حفظ می کنند، کاشته می شوند.

قبل از کاشت قلمه باید برگ های پایینی را جدا کرد و یک یا دو برگ کوچک در انتهای قلمه ها کافی است. قرار دادن یک یا دو گره (محل اتصال ساقه به ساقه) در زیر مخلوط کاشت به ریشه زایی مناسب کمک می کند. پس از کاشت قلمه، قرار دادن پلاستیک شفاف روی گلدان، رطوبت اطراف قلمه را بهتر حفظ می کند.

برای تهویه خوب می توان دو یا چند سوراخ کوچک در کیسه ایجاد کرد. گلدان را در مکانی روشن اما دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید. دما مناسب است

نگهداری صحیح گل ارکیده

قبل از هر چیز شاید لازم باشد روش نگهداری گیاهان آپارتمانی را مطالعه کنید و سپس بدانید که گیاه ارکیده در حالت طبیعی در کشورهای مانند مالزی و تایلند بر سر شاخه‌ها رشد می‌کند، پس می‌توان فهمید که گل ارکیده در حالت طبیعی در خاک نیست و رطوبت را از هوا و بارش‌های باران دریافت می‌کند.

و البته همان‌طور که از شرایط آب و هوایی زادگاهش پیداست این گیاه به رطوبت بالایی نیاز دارد.

از تمام این موارد می‌توان نتیجه گرفت که ارکیده را نباید در خاک عادی کاشت و خاک خاص خودش را می‌خواهد، نیاز به رطوبت و البته نور غیر مستقیم خوبی دارند.

خاک مناسب گیاه ارکیده

مهم‌ترین ویژگی خاک ارکیده این است که زهکشی مناسبی داشته باشد و آب به سرعت از آن عبور کند. دو نوع خاک برای گل ارکیده استفاده می‌شود: پوسته درخت (چیپس) و خزه درشت (ماس)

اگر خاک ارکیده پوسته درخت باشد، لازم است که سالی یک بار یا دوسال یک بار تعویض شود، چون بافت چوبی آن به مرور زمان خرد می‌شود و خاصیت زهکشی و خارج شدن آب را از دست می‌دهد.
برای عوض کردن خاک کافی است ارکیده را با دقت و به آرامی از گلدان بیرون آورید، خاک قبلی آن را دور بریزید و ریشه‌های پوسیده و سیاه شده را با قیچی ببرید. حالا گیاه را دوباره در گلدان بگذارید و خاک جدید را روی آن بریزید.

به عقیدهٔ پرورش دهندگان ارکیده، بهترین خاک برای این گیاه، پوسته درخت یا همان چیپس است.

آبیاری ارکیده

سؤال متداولی که اکثر افراد می‌پرسند این است که چند وقت یک بار باید به گلدان ارکیده شان آب بدهند؟ این سؤال اساساً اشتباه است چون دفعات آبیاری دقیقاً بستگی به این دارد که گیاهتان چقدر آب نیاز دارد، مقدار رطوبت هوا، گرما و جریان هوای محیط زندگی آن چقدر است ونوع خاک آن چیست.

بگذارید راز مهمی را به شما بگوییم: اگر بخواهید طبق تقویم و دستور خاصی گیاهان تان را آبیاری کنید، قطعاً گیاه شما از بین می‌رود.

پس جواب این سؤال این است که گیاه را یک روز قبل از این که خاکش کاملاً خشک شود، آبیاری کنید. خاکی که ارکیده در آن رشد می‌کند، یکی از عوامل مهم و تعیین کنندهٔ مقدار آبیاری است.

به عنوان قانون کلی می‌توانیم بگوییم اگر خاک گلدان، پوسته درخت است، لازم است هر ۷ تا ۱۰ روز یک بار به آن آب بدهید چون پوسته درخت آب را کم‌تر در خودش نگه می‌دارد و اگر آن را در خزه درشت می‌کارید هر ۱۴ تا ۲۱ روز یک بار آن را آبیاری کنید چون خزه مثل اسفنج عمل می‌کند و آب را مدت بیش تری در خودش نگه می‌دارد.

برای اینکه مقدار رطوبت خاک گلدان را بفهمید، با انگشتتان مقداری از خاک گلدان را بیرون آورید. آن را بین دو انگشتتان بمالید واین گونه متوجه می‌شوید که چه مقدار رطوبت دارد. البته با گذشت زمان و با توجه به شرایط محیطی منزل تان متوجه می‌شوید که گیاه ارکیده تان چه موقع به آبیاری نیاز دارد.

یکی از رایج‌ترین اشتباهات افراد در مورد ارکیده این است که آب زیادی به آن می‌دهند و ریشهٔ ارکیده می‌پوسد و گیاه از بین می‌رود.

بهترین روش آبیاری ارکیده این است که آب تمامی سطح گلدان را آب بپوشاند و مقدار آن به اندازه‌ای باشد که آب اضافی از زیر آن بیرون بیاید. زهکشی گلدان هم نکتهٔ بسیار مهمی است؛ یعنی کف گلدان باید چند سوراخ داشته باشد که آب اضافی به راحتی از آن خارج شود.

یک پیشنهاد بر اساس تجربه شخصی ما در گل ستان برای گل دهی مجدد گل ارکیده گلدانی:

شما می‌توانید برای تداعی هوای پر رطوبت مناطقی که ارکیده در آنجا به صورت خودرو رشد می‌کند، گل ارکیده را همراه خود به حمام ببرید تا در این فاصله گل ارکیده از رطوبت هوای داخل حمام نهایت استفاده را بکند!
البته توجه کنید اگر شما از آن دسته افراد هستید که هوای حمام را با آب خیلی داغ مانند سنا بخارداغ می‌کنید، گل ارکیده خود را به سنای بخار نبرید!

معرفی گل ارکیده

گل ارکیده گلدانی یک گیاه زیبا و پرطرفدار است که شکوفه‌های بزرگ، با دوام و البته با رنگ‌های متنوعی دارد. این گل نماد زندگی دوباره، شکوه و عشق و یکی از بهترین هدیه‌ها به مناسبت تولد نوزاد است. با خرید گلدان ارکیده می‌توانید لبخند را به هر فردی هدیه دهید.

جالب است بدانید بیش از ۲۰ هزار نوع ارکیده در سراسر جهان وجود دارد و به جرات می‌توان گفت از نظر تنوع در صدر جدول گیاهان است.
وفق پذیری این گیاه با محیط‌های مختلف و همچنین فصل گلدهی طولانی آن باعث شده این گیاه به یکی از محبوب‌ترین گیاهان آپارتمانی و اداری تبدیل شود که جلوهٔ خاصی به محیط اطراف می‌بخشد.

ارکیده روش مراقبت متفاوتی نسبت به اکثر گیاهان دارد و نگهداری گل ارکیده مقداری صبوری می‌خواهد اما شرایط نگهداری بعضی از گونه‌های آن مثل فالانوپسیس آسان‌تر است و می‌توانید آن را مثل بقیهٔ گیاهان در منزل تان نگهداری کنید.
جهت خرید گل ارکیده و مشاهده قیمت‌ها می‌تواند به گل فروشی آنلاین گُل سِتان مراجعه نماید تا کمتر از ۳ ساعت این گلهای زیبا در خانه شما باشد.

جدول مشخصات گل برفی

نام رایج گیاه	گل برفی
نام انگلیسی گیاه	Snowdrops
نام علمی گیاه	Galanthus
دسته بندی گیاه	گل‌های فضای باز, گیاهان آپارتمانی
میزان آبیاری گیاه	پیش از خشک شدن خاک
نور مناسب گیاه	آفتاب غیر مستقیم (زیاد)
روش تکثیر گیاه	تقسیم ریشه, کاشت بذر
خاک مناسب گیاه	مخلوط خاک شنی، ماسه‌ ای، لومی سرشار از هوموس با زهکشی مناسب
دمای مناسب گیاه	1 تا 10 درجه سانتیگراد
آفتها و بیماریهای گیاه	حیواناتی مانند خرگوش و کلاغ
ویژگی خاص گیاه	گل‌ های زیبا

گل شکوفه گیلاس [ویکی پدیا]

ساکورا (به ژاپنی: 桜 サクラ Sakura) نامی است که مردم ژاپن، درخت گیلاس را به آن می‌خوانند. همچنین به شکوفهٔ درخت گیلاس نیز به‌اختصار ساکورا گفته می‌شود.

در طبیعت، ساکوراها هم به صورت خودرو و هم به صورت پرورشی وجود دارند. بیشتر گونه‌های درختان ساکورای پرورشی را ساکوراهای زینتی تشکیل می‌دهند. ساکوراهای زینتی از نظر زیبایی گل کیفیت بالایی دارند اما شکوفه‌ها معمولاً تبدیل به گیلاس نمی‌شوند یا در صورت تبدیل‌شدن، کیفیت لازم را برای عرضه به بازار ندارند. به غیر از کاشت این درخت جهت لذت بردن از زیبایی آن، از زمان‌های بسیار کهن تا کنون، علاوه بر میوه، از گل و برگ ساکورا نیز به‌عنوان مادهٔ غذایی استفاده می‌شود. عمر درختان خودروی ساکورا بسیار طولانی‌است. عمر تک درختی به نام جیندای-زاکورا در استان یاماناشی در حدود ۲۰۰۰ سال برآورد شده‌است. ژاپنی‌ها از دیرباز به شکوفهٔ گیلاس و تماشای آن اهمیت خاصی می‌دادند و آن را گل سرسبد تمامی گل‌ها می‌دانند. به‌طور سنتی شکوفهٔ ساکورا گل ملی کشور ژاپن به‌شمار می‌آید و در شعر و ادبیات این کشور جایگاه خاصی دارد. ژاپن از نظر تعداد و تنوع درخت‌های گیلاس غنی‌ترین کشور دنیاست. امروزه در این کشور مجموع تعداد گونه، رقم و نژادهای ساکورا به حدود ۶۰۰ نوع رسیده‌است.

زمان شکفتن گل شکوفه گیلاس [ویکی پدیا]

از زمان‌های کهن اصطلاح «غنچه ۷ روز، شکوفایی ۷ روز، پرپر شدن ۷ روز، ساکورا ۲۰ روز» در مورد مدت مراحل زندگی ساکورا، در بین مردم رایج بوده‌است. هر چند این اصطلاح به‌طورکلی صحیح است اما در واقع طول عمر ساکورا برحسب سال و منطقه فرق دارد. طولانی‌ترین مدت شکوفایی ساکورا که تا بحال به ثبت رسیده‌است، در سال ۱۹۶۶، در توکیو و به مدت ۱۶ روز بوده‌است. به‌طور میانگین از زمان باز شدن اولین گل تا پرپر شدن آخرین گل یک درخت، ۱۶ روز طول می‌کشد.

زمان شکفتن شکوفه‌های ساکورا بر حسب مکان و نوع درخت با یکدیگر تفاوت دارند. بعضی از انواع ساکورا مانند هیمالیا-زاکورا، فویو-زاکورا (ساکورای زمستان)، شیکی-زاکورا (ساکورای چهارفصل) و جوگاتسو-زاکورا (ساکورای اکتبر) در سال دو بار شکوفا می‌شوند.

تاریخچه گل رز

گل سرخ، راسته رز گیاهان گلدار دولپه ای، شامل ۹ خانواده، ۲۶۱ جنس و بیش از ۷۷۰۰ گونه. Rosales، که در گروه Rosid I در میان eudicots اصلی قرار دارد، به راسته‌های دیگر با اعضایی مرتبط است که می‌توانند تحت تثبیت نیتروژن قرار گیرند (به عنوان مثال حبوبات از راسته Fabales). Rosales یک راسته متنوع است که شامل خانواده‌هایی است که قبلاً در راسته‌های قبلی Urticales و Rhamnales قرار گرفته بودند. خانواده‌های Rosales از نظر اندازه بسیار متفاوت هستند و حدود ۹۳ درصد از گونه‌ها در چهار خانواده بزرگ قرار دارند: Rosaceae, Urticaceae, Moraceae و Rhamnaceae. این سفارش شامل برخی از شناخته شده‌ترین گیاهان زینتی و میوه ای خوراکی در مناطق معتدل جهان است. روزالس علاوه بر گل رز شامل نارون، اسپیریا، زالزالک، سیب، هلو، گیلاس، گلابی، آلو، توت فرنگی، تمشک و انجیر است.

 

تاریخچه گل ناقوس آبی

هاربل، (Campanula rotundifolia)، که بلبل اسکاتلندی نیز نامیده می‌شود، گیاهی چند ساله با ساقه باریک از خانواده Campanulaceae است. خرس هاربل گل‌های زنگ مانند آبی را تکان می‌دهد. بومی جنگل‌ها، مراتع و صخره‌های شمال اوراسیا و آمریکای شمالی و کوه‌های جنوب‌تر است. بیش از ۳۰ گونه وحشی با نام Campanula rotundifolia وجود دارد. برگ‌های کوچک، گرد و پایه قبل از تشکیل گل‌ها ناپدید می‌شوند و فقط برگ‌های ساقه بلند و باریک باقی می‌مانند. ساقه‌های ظریف هاربل‌ها به صورت توده ای رشد می‌کنند و ارتفاع آن به ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر (۱ تا ۲ فوت) می‌رسد. هر ساقه دارای یک تا چند زنگ آبی-بنفش آویزان است.

 

تاریخچه گل آفتابگرادان

آفتابگردان، (جنس Helianthus)، سرده ای از نزدیک به ۷۰ گونه از گیاهان علفی از خانواده ستاره‌ها (Asteraceae). آفتابگردان عمدتاً بومی آمریکای شمالی و جنوبی است و برخی از گونه‌های آن به‌خاطر اندازه چشمگیر و سر گل‌ها و دانه‌های خوراکی‌شان به عنوان گیاهان زینتی کشت می‌شوند. کنگر فرنگی اورشلیم (Helianthus tuberosus) برای غده‌های زیرزمینی خوراکی آن کشت می‌شود.
آفتابگردان معمولی (H. annuus) گیاهی است یکساله با ساقه مویی خشن به ارتفاع ۱ تا ۴٫۵ متر (۳ تا ۱۵ فوت) و پهن، با دندانه‌های درشت، برگ‌های خشن به طول ۷٫۵ تا ۳۰ سانتی‌متر (۳ تا ۱۲ اینچ) که به صورت مارپیچی چیده شده‌اند. . پهنای سرهای جذاب گل‌ها در نمونه‌های وحشی ۷٫۵ تا ۱۵ سانتی‌متر و در انواع پرورشی اغلب ۳۰ سانتی‌متر یا بیشتر است. گل‌های دیسکی قهوه‌ای، زرد یا بنفش هستند، در حالی که گل‌های پرتوی گلبرگ‌دار زرد هستند. میوه آن آکنه تک‌دانه است. انواع دانه‌های روغنی معمولاً دارای آکنه‌های سیاه کوچک هستند، در حالی که انواعی که برای مصرف مستقیم بذر رشد می‌کنند، به عنوان انواع شیرینی‌پزی شناخته می‌شوند، دارای آکنه‌های سیاه و سفید بزرگ‌تری هستند که به آسانی از دانه درون خود جدا می‌شوند.