معرفی گل ابوتیلون

ابوتیلون در برزیل متولد شد و ارتفاع این گیاه به بیش از 2 متر و گسترش آن به بیش از 1 متر می رسد و معمولاً برای پرورش بیشتر گونه های این نسل به شرایط گلخانه ای نیاز است.

مشخصات فنی

آبوتیلون با نام علمی "Abutilon striatum" در برزیل متولد شد و ارتفاع این گیاه به بیش از 2 متر و گسترش آن به بیش از 1 متر می رسد. این تیره متشکل از 100 گونه گیاه نیمه چوبی و علفی، درختچه های یکساله، چند ساله و همیشه سبز در هرس های کوچک است.

برای رشد بیشتر گونه های این نسل معمولاً شرایط گلخانه لازم است. برگها به شکل میخ و دارای لکه های زرد مایل به سفید است. گل ها قرمز رنگ و به قطر 3-4 سانتی متر هستند. معمولاً از اواسط بهار تا اواخر تابستان روی گیاه ظاهر می شوند.

شرایط و نیازهای نگهداری آبوتیلون:

آبیاری: به گل ابوتیلون زمانی که سطح خاک کمی خشک شود. آبیاری مکرر می تواند منجر به زرد شدن برگ ها و کاهش گل ها شود. در مورد نمونه های گلدانی، کف گلدان باید به خوبی زهکشی شود تا آب اضافی پس از آبیاری تخلیه شود و خاک گل آلود نشود. همچنین آب اضافی باید به طور مرتب از گلدان تخلیه شود یا بین ته گلدان و سطح گلدان فاصله ای وجود داشته باشد تا زهکشی خاک گلدان به دلیل احتباس آب آسیب نبیند. آبیاری ضعیف باعث ریزش ساقه ها، ریزش جوانه ها و خشک شدن برگ ها می شود.

دما: حداکثر تحمل دمای گل ابوتیلون در زمستان حدود 12- درجه سانتیگراد است. در چنین دماهایی معمولاً قسمت بالای زمین گیاه از بین می رود، اما امکان زنده ماندن قسمت زیرزمینی و ساقه های اصلی وجود دارد، به خصوص اگر به خوبی از سرمای زمستان محافظت شود. اما اگر بخواهیم در فصل سرما به گیاه آسیبی نرسانیم باید سعی کنیم دمای محیط را به زیر 10 درجه سانتیگراد نرسانیم. این گیاه در دمای حدود 25 درجه بهترین رشد را نشان می دهد، اما تا 30 درجه سانتیگراد نیز به خوبی رشد می کند و با آبیاری مناسب، رطوبت مناسب و نگهداری در سایه در بعد از ظهر دمای بالاتری را تحمل می کند. .

دمای زیاد و نامناسب منجر به سوختن برگ ها و ساقه های جوان، از بین رفتن جوانه ها و تغییر رنگ بافت برگ گیاه می شود.

نور: به مکانی با آفتاب کامل تا آفتاب جزئی نیاز دارد. اگر نور کم شود تعداد گل ها بسیار کم شده و جوانه ها می ریزند. همچنین ساقه ها بسیار بلند بوده و فاصله بین برگ های هر ساقه بیشتر می شود. برگها سبز کم رنگ می شوند. نور بیش از حد محیط در دماهای بالا و همچنین هوای خشک (رطوبت کم) می تواند باعث سوختن قسمت بالایی و لبه برگ ها و جمع شدن یا ریزش گل ها شود.

خاک: این گیاه در خاک های قلیایی (خاک گچی) به خوبی شکوفا نمی شود. مخلوط کردن خاک با پیت ماس ​​برای کاهش اسیدیته یا استفاده از کودهایی که اسیدیته را کاهش می دهند مانند نیترات یا سولفات آمونیوم می تواند در چنین شرایطی کمک کند.

کوددهی و تغذیه: برنامه تغذیه این گیاهان می تواند از اواخر زمستان شروع و در پایان پاییز متوقف شود. برخی از پرورش دهندگان این گیاه را هر ماه و برخی دیگر هر دو هفته یک بار با نصف غلظت توصیه شده کود می دهند. گلدان این گیاهان را می توان هر سال یا هر دو سال یکبار تعویض کرد.

هرس: در ابتدای فصل رشد، هرس ساقه های قدیمی که سفت شده اند باعث تحریک رشد ساقه های جدید و جوان از قسمت پایینی گیاه می شود. این کار برای گیاهانی که 3-4 ساله هستند و گیاهان جوان نیاز به هرس زیادی ندارند توصیه می شود. اگر این گیاه هرس نشود از مقدار گل کاسته می شود، زیرا گل ها روی ساقه های جوان تشکیل می شوند. علاوه بر این، برخی از پرورش دهندگان در ابتدای زمستان ترجیح می دهند یک سوم طول ساقه ها را حفظ کرده و بقیه را قطع کنند.

روش تکثیر آبوتیلون:

گل ابوتیلون را می توان به دو روش تکثیر کرد:

قلمه ابوتیلون: قلمه زدن یکی از راه های تکثیر این گیاه است که از انتهای شاخه های جوان یک ساله به طول 10-15 سانتی متر قلمه می گیرد. قلمه ها را در مخلوط های سبک مانند ترکیب پیت ماس ​​و خاک برگ یا سایر ترکیبات مشابه که سبک هستند و همچنین رطوبت را به خوبی حفظ می کنند، کاشته می شوند.

قبل از کاشت قلمه باید برگ های پایینی را جدا کرد و یک یا دو برگ کوچک در انتهای قلمه ها کافی است. قرار دادن یک یا دو گره (محل اتصال ساقه به ساقه) در زیر مخلوط کاشت به ریشه زایی مناسب کمک می کند. پس از کاشت قلمه، قرار دادن پلاستیک شفاف روی گلدان، رطوبت اطراف قلمه را بهتر حفظ می کند.

برای تهویه خوب می توان دو یا چند سوراخ کوچک در کیسه ایجاد کرد. گلدان را در مکانی روشن اما دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید. دما مناسب است